Król Lew - edycja blogerska.

Cześć Dziewczyny!

Gdy słyszę gdzieś w sieci słowo "samorozwój" mój mózg krzyczy głośne i zdecydowane: "Jak najbardziej TAK!!! " Jednak gdy przychodzi już do wdrożenia planów w życie - jest tylko gorzej... Wiecie, mam jeszcze takie studenckie naleciałości, które wpływają na światopogląd w stopniu co najmniej znaczącym. A mowa tu o dość znanym nurcie filozoficznym, który zakłada, że gdy wstaniemy wcześniej rano, to podczas jednego dnia można zrobić praktycznie wszystko.... tylko po co?

Mój samorozwój postanowiłam zacząć od uporządkowania spraw wszelkiej maści, z którymi zalegam w kolejności pierwszej, oraz doprowadzania do końca czynności, które rozpoczynam na bieżąco. Tak też w końcu ogarnęłam szafki swoje i Lubego, zrobiłam generalną segregację śmieci, które należy bezzwłocznie wyrzucić oraz tych, które są dla pewnej osoby z którą mieszkam czymś w rodzaju pamiątki(czy paruletni korek od wina może mieć jakąś wartość sentymentalną, oświećcie mnie???) 

Ponadto zabrałam się też za nadrabianie prac do projektu u Domi i obiecałam sobie, że nie tylko z makijażami nie będę już zwlekać do ostatniej sekundy/godziny/dnia! Dlatego też wzięłam dupę w troki i powtórzyłam sobie hiszpański, zrobiłam zadanie na za tydzień i przygotowałam się na zajęcia w tym tygodniu. I co? jestem z siebie mega dumna!

A teraz, żeby nie być gołosłowną pokażę Wam moje wypociny z tygodnia zatytułowanego WILD. Niestety tak zachłysnęłam się samorozwojem, że na makijaż zostało mi niewiele czasu, więc praca na szybkiego i chaotycznie... 

A dlaczego lew? Myśląc nad tym mam ochotę obwiniać nauczycieli, którzy jako zwierzęta DZIKIE zazwyczaj na pierwszym miejscu podawali lwa - króla zwierząt rzekomo. I tak już w moim małym umyśle się zakodowało - dzikość=lew. (zaraz po tym w głowie włącza mi się piosenka wild, wild west, ale to tylko małe skrzywienie:P)

Nie kłócąc się z moim instynktem dzikości postanowiłam lwa odtworzyć z skutkiem takim jaki możecie zobaczyć. Teraz siedzę i sikam ze śmiechu, bo nie zdawałam sobie sprawy z tego jak wyglądam dopóki nie zobaczyłam miny Narzuconego :D

Ponadto mimo, że lwy są duże, groźne i dzikie (yhym:D) to są przepięknymi kociakami... Kocham kobiety, które mają burzę włosów, nawet w nieładzie, tak samo jak kocham lwią grzywę i gdy byłam mała chciałam mieć swojego prywatnego lewka do przytulania. 

Myślę, że jestem po prostu spadkobiercą syndromu opisywanego jako skrzywienie "Króla Lwa", które działa podobnie jak w przypadku "101 dalmatyńczyków" gdzie nagle w krótkim czasie popyt na szczeniaki dalmatyńczyków niesamowicie wzrósł :)

Tak czy siak - u mnie skończyło się na pluszowych zabawkach wielkiego, dzikiego kota z bujną grzywą, które niejednokrotnie towarzyszyły mi podczas snu odpędzając wszystkie węże spod łóżka.

Tą opowieścią o chorej psychice małej Picoli kończę dzisiejszy wywód.

Mam nadzieję, że Wasz weekend upłynął równie kreatywnie, odkrywczo, twórczo, albo przynajmniej  MIŁO :)

Buziaki!:*