Mały - wielki powrót :)

Cześć Dziewczyny!

Wróciwszy szczęśliwie z podróży poślubnej w końcu dosiadłam się do klawiatury i mogę co nieco naskrobać. Jeszcze nie potrafię wbić się w szarą rzeczywistość, czeka mnie sporo załatwień i cała masa pracy, ale przecież nikt nie powiedział, że poweselna gorączka przejdzie szybko :) Chciałam poruszyć parę kwestii "dla potomnych".

W jednym wpisie z serii Ślubnych Rozważań poruszyłam kwestię swoich obaw. Jakimś szczęśliwym zbiegiem okoliczności ominęło mnie większość nieprzyjemności - kobiece dni, pryszczyca stresowa jedynie delikatnie zaatakowała od frontu, nie złamałam nogi, nie miałam dnia Paszczaka, a zapominanie w trakcie wesela okazało się całkiem zabawne :)

No tak... dzięki Bogu jakimś cudem stres dotrzymywał mi towarzystwa wyłącznie do pierwszego tańca. Potem wszystko ze mnie spłynęło (prócz makijażu:D) i bawiłam się... REWELACYJNIE!!! Nigdy na żadnej zabawie/weselu/imprezie nie wyszalałam się tak jak na własnym weselu, a zakwasy towarzyszyły mi potem jeszcze długo, długo... 

Mła i Tatinek :)

No cóż... Oczywiście zaliczyliśmy parę wpadek, między innymi:

- gdy tort wjechał na salę i goście chcieli zaśpiewać znane wszystkim "sto lat" para młoda (czyt. MY) byliśmy w bliżej niezidentyfikowanym miejscu i wbiegliśmy na sam koniec :D

- wielu rzeczy nie mieliśmy już czasu dogadywać z orkiestrą szczegółów, więc nie wiedzieliśmy kompletnie co się będzie dziać ani kiedy, oni nie wiedzieli nic co my byśmy chcieli, ale generalnie było świetnie :D

- moja przemowa podziękowaniowa dla rodziców zamieniła się w długą litanię przypominającą bardziej jakieś ogłoszenia parafialne, ale z nerwów jakoś tak nie potrafiłam przestać gadać :D

- gdzieś koło północy moja suknia została zgrabnie rozdarta przez jedną z ciotek, przez co następne pół godziny przesiedziałam na podłodze z przyjaciółką podszywającą mi koronki na dole sukni,

- suknia nie tylko była rozdarta ale i uplamiona, bo raz Grzegorz wylał na mnie sok porzeczkowy, a drugi raz upaprałam się w fontannie czekoladowej!

- zupełnie zapomniałam o welonie :D 

- zgubiłam zestaw biżuterii, który kupiłam specjalnie na ślub... Oczywiście odnalazł się dwa dni po uroczystości... ;)

- jeden gość złapał gumę!

- a inni się zgubili i byli podobno na trzech innych ślubach, zanim dotarli na nasz :D

- grzywka jednak była za krótka do podpięcia i w pewnym momencie się zbuntowała. Dzięki Bogu moja kochana przyjaciółka jest fryzjerką i wraz z "zestawem awaryjnym" schowanym w torebce naprawiła szkody wyrządzone intensywnym rzucaniem głową podczas tańca :)

- niewielka część mojej rodziny w bardzo nieładny sposób w pewnym momencie pojechała do jednej ciotki oglądać mecz siatkówki...(?!?!) Chyba powinnam się obrazić, czyż nie? :D

Najśmieszniejsze w całym przedsięwzięciu były trzy rzeczy:

1. Pomimo dużej ilości jedzenia byłam tak głodna, że mój brzuch chciał eksplodować przez donośne burczenie. Powód? Było tyle tańca i tak dobrze spędzało się czas przy stolikach gości, że na jedzenie brakowało już czasu :D

2. Cały dzień i noc miałam wrażenie, że jestem nie na swoim ślubie/weselu, tylko u kogoś :) To było przedziwne uczucie i gdy cała sala wołała "gorzko, gorzko" potrzebowałam zawsze trochę czasu, żeby zajarzyć, że to przecież o nas chodzi! Grzesiek miał dokładnie takie same odczucia :P Chyba przez to zupełnie się wyluzowaliśmy i tak rewelacyjnie bawiliśmy.

3. Tańce były przeplatane donośnymi śpiewami mojej rodziny, ale też wstawkami orkiestry "POLSKAAAA! Biało-czerwoni!!" Przez to jakoś tak zrobiło się swojsko pomimo, że tyle ludzi przecież się nie znało:)

Z najwspanialszymi świadkami - dziękujemy!!!

Zdjęcia na razie mam tylko ze swojego aparatu, więcej na pewno wrzucę gdy dostanę :) Może znajdzie się gdzieś zbliżenie na makijaż (TAK - robiłam go sama, TAK - trzymał się rewelacyjnie do końca przetrwawszy wszystkie poty i buziaki od gości i NIE, nie drżała mi ręka, ani nic z tych dziwnych rzeczy, przed którymi mnie przestrzegały pani kusmetyczki)

Z ręką na sercu odpowiadam wszystkim na pytanie "Jak było?"

BYŁO LEPIEJ NIŻ MOGLIŚMY SOBIE TO WYMARZYĆ, ZAPLANOWAĆ I PRZEMYŚLEĆ!

PS. Zapraszam na mojego świeżego stosunkowo fanpejdża - tam ogarniałam rzeczywistość nawet w Grecji :D