Blog story

Po co blogujemy?

Natłok wydarzeń i obowiązków skutecznie odciągnąć mnie nie tylko od bloga, ale też od całej wirtualnej przestrzeni. Więcej czasu poświęciłam sobie, najbliższym i drobnym rzeczom, które w całym codziennym biegu zaczęły tracić w moich oczach na wartości.

Udało mi się nawet odgrzebać mój dwunasty z kolei pamiętnik(albo trzynasty? Straciłam rachubę ile grubych zeszytów już zapisałam :)) gdzie naprawdę POTRZEBOWAŁAM coś nabazgrać.

Moja mama przyznała mi się ostatnio, że weszła na picolaworld, ale było tam „za nudno”. Dzięki za szczerość mamo xD No i zaczęłam rozkminiać, czy wracając po takim odwyku poczuję to samo co po powrocie do pamiętnika?

Kartki papieru zapisywałam starannie od dziewięciu lat, z małymi lub większymi przerwami. Jednak tam nikt nie zaglądał, nie rozliczał mnie co ile zapisuję swoje przemyślenia i przeżycia... Blog jest publiczną inwestycją i w pełni świadoma tego wracam bo... zauważyłam naprawdę ciekawą zależność.

Publiczne deklaracje MOTYWUJĄ.

Zmuszają do wzmożonej ORGANIZACJI czasu.

Założyłam bloga, aby pomógł mi w walce o piękne i długie włosy do ślubu. Już ponad miesiąc po wielkiej imprezie a ja mogę spokojnie powiedzieć, że cel został zrealizowany. Czy dlatego moje chęci do pisania spadły?

Nie wiem. Tłumaczę to choróbskiem, zepsutym komputerem i awarią systemu na nowym laptopie... Wiem nie od dziś, że elektronika naprawdę mnie nie lubi, ale to była lekka przesada ja na moje nerwy:D

Mam nadzieję, że więcej niespodzianek na mej drodze nie będzie i spokojnie wrócę do trybu „pisząco-zorganizowanego”. Miałam czas szkicować, robić zdjęcia, ale jak to mówił pewien Koksu - koniec opier***ania się! Brakowało mi uzewnętrzniania, no a w końcu - to czysta przyjemność:)
Do następnego (włosowego) postu!