WALKA o piękne włosy - rok drugi.

Cześć Dziewczyny!

We wrześniu tego roku oficjalnie styknęły mi dwa lata włosowej pielęgnacji i wspominane niezliczoną ilość razy "zapuszczanie do ślubu". No cóż, już ponad miesiąc po a ja ani myślę ścinać moje wyrośnięte kłakeny :) Choć zamysł pierwotni właśnie tak wyglądał, spodobało mi się "długowłosie", co więcej! Mam ochotę na dłuższe i... zdrowsze! ;)

Porównanie sprzed dwóch lat i ostatnie dni:

Jest widoczny przyrost, choć przez dłuuuugi czas go nie widziałam :)

Pomijając już fakt, że moje włosy po wyprawie do Grecji wyblakły i nabrały koloru żółtego. Naprawdę dużo osób mówi mi, że teraz w zasadzie bliżej mi do blondynki ;) 

Odkąd zostałam oskubana z włosów(oskubana to prawidłowe określenie, same popatrzcie...) bardzo chciałam pozbyć się zwisających smętnych kłaczków. Delikatnie ścinałam co jakiś czas i choć są teraz całkowicie do obcięcia, nie będzie mi ich żal :)

Jednak wiecie - kobieta zmienną jest i w ogóle dziwię się, że przez dwa lata wytrzymałam nic drastycznie nie skracając nożyczkami :) Tym bardziej, że przez większość życia moim najlepszym towarzyszem była grzywka, regularnie zresztą podcinana samodzielnie... Aż do pewnego jesiennego, listopadowego wieczoru, gdy z bolącym gardłem i pesymistycznym nastawieniem do życia powiedziałam sobie DOŚĆ!!! I upitoliłam grzywkę po staremu xD

Nie wiem, czy tylko ja tak mam, ale po tym cięciu czuje się o niebo lepiej... Nie obchodzi mnie, że połowa ludzi mówi, że lepiej wyglądałam bez. Po prostu to uczucie podobne do ściągnięcia źle dobranego stanika po całym dniu noszenia. Ogromne uf!

Coraz częściej rozporstowywuję kłaki na szczotce, więc zaczęło mnie kusić keratynowe prostowanie. Myślę, że o ile nic ani nikt mnie nie odwiedzie od tego pomysłu, to za tydzień podskoczę na prostującą sesję do znajomej fryzjerki.

Za wszystkie miłe komentarze pod ostatnimi postami serdecznie dziękuję :* Uskrzydlacie mnie nieziemsko i aż miło wchodzić w internety :)

Buziaki dla Was!